Μα τί μεταφυσικό μπορεί κανεις να βρεί σε λαμαρίνες με αρνιά και κατσίκια ή στις συκωταριές?
Μπιτόνια με κόκκινο κρασί, πλαστικά πιάτα, λαδωμένα χέρια,μισοκομένα καρβέλια ψωμί.Κόκκινα μάγουλα και κόκκινα αυγά, τα περισσότερα σπασμένα και παρατημενα.
Φουσκωμένες κοιλίες να χορεύουν σε δημοτικούς ρυθμούς του ραδιοφώνου(στη διαπασων)!
Βεγγαλικά και καμμένα κεριά σαν κάθε καμμένη ελπίδα ακόμη.
Αυτή είναι η εικόνα που έχει ο καθένας μας για το Πάσχα.Παράδοση και έθιμο.
Σε μένα που είμαι άθρησκη(συγνώμη αν πρσβάλω το θρησκευτικό αίσθημα κάποιων φίλων με τούτη τη δήλωση)η προσμονή τούτης της γιορτής μου γεννά τούτες τις σκέψεις:
Ανάστασης προσμονή.
Είναι άλλη μια ψευδαίσθηση? Να πιστεύεις πως και η Θυσία και η Ανάσταση είναι μοναδικές είναι
μια ακόμη ψευδαίσθηση σαν την ύπαρξη ενός παραδείσου?
Να φαντάζεσαι πως η μία ακολουθεί την άλλη μ’αυτή την σειρά, ή πως η μία προϋποθέτει την άλλη.
Μία ψευδαίσθηση, μία αυταπάτη, ένας ρομαντισμός της λογικής που επιμένει να κινείται γραμμικά.
Πέντε, δέκα..χιλιάδες μυριάδες συνεχόμενες θυσίες και ανάσταση καμμία. Ενας πλανήτης πληγωμένος. Μια διαρκώς ωδινώμενη ειρήνη. Μια έρημος απουσίας αθωότητας και πέτρινων αισθημάτων.
Γίνονται οι θυσίες τόσες πολλές, τόσο συχνές, που μοιάζουν να είναι η μοναδική πραγματικότητα και η ανάσταση άλλο ένα παραμύθι, που κάποτε, κάποιος εφήυρε για να κρατήσει τα προσχήματα η την ελπίδα μεσα στο κουτί της Πανδώρας.
Την ελπίδα, σε όλη την πληρότητά της, που θα ανανεώνει κάθε χρόνο στις καρδιές των πιστών μια εορτή,Αυτή της Αναστάσεως.
Την ελπίδα στον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης πάνω στην αδικία, της αλήθειας πάνω στο ψέμα.
Και προπαντός, την ελπίδα στην τελική νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο.
Είναι μια ουτοπκή ελπίδα?
Δεν ξέρω.Μα πιστεύω σε μια ανάσταση οχι νεκρών.
Δίχως ταφή και θρήνο
Χωρίς νεκροστολίσματα.
Στην στιγμή που το Αίμα
Πηχτό
Κατακόκκινο
Μέσα στις φλέβες
και τις αρτηρίες του κάθε ανθρώπου ατομικά
Ανάσταση δίχως αγάπη για την ζωή και τον άνθρωπο δεν υπάρχει!
Μια πίστη που δεν φυσά ποτέ τη φλόγα της ζωής.
Που δεν επιτρέπει ποτέ στην ανάσα να τερματίσει το ίδιο το γεγονός της ύπαρξης.
Που αφήνει τα βάσανα και τις θυσίες, τον πόνο, τους γολγοθάδες τοης ανθρωπότητας τις μικρές η μεγάλες μας σταυρώσεις, τον ήχο των καρφιών της αδικίας που χτυπάνε στη μηνίγγια μας,
να ακολουθήσουν τον δρόμο τους όπως αυτά ξέρουν, κι εγω να μένω πιστή στην μόνη πραγματικότητα που υπάρχει.
Στην ανάσταση, που πάντα συμβαίνει όταν πια έχουμε χάσει την δυνατότητα ακόμα και να την επιθυμούμε.
Στην ενέργεια που μας πλημμυρίζει όπως την άνοιξη οι χυμοί τα φύλλα και τα κλαδιά.
Κι αν είναι ξερός και παγωμένος ο χειμώνας, κι ας μοιάζει ατέλειωτος ξέρω πως η ζωή δεν υποκύπτει ποτέ!!
Πάντα μια άνοιξη ακολουθεί.
Δεν με απασχολεί το πότε αφού κάθε μέρα μπορεί να συμβεί η Ανάσταση!!
Απ την καρδιά και το μυαλό
Αγάπη να περάσει
Και να διυλιστεί, να καθαρίσει απ τα νεκρά αισθήματα.
Να ζήσει, πριν ταξιδέψει στην αοριστία μιας ελπίδας.
http://www.goear.com/files/external.swf?file=5ab89f7